Eind 2018 pakte ik het idee op om de Giro d’Italia door een wijnglas te gaan volgen. Ingegeven door de mooie wielerroman ‘Al Giro d’Italia’ van Dino Buzzati. Buzzati volgt als journalist de ronde, als vervanger van een collega, maar weet niets van wielrennen. Wat volgt is een prachtig relaas van de ronde uit 1949, fameus geworden door de strijd tussen wielerhelden Fausto Coppi en Gino Bartali. Sportverslaggeving is er al genoeg en kan ik van weinig meerwaarde zijn en daarom wilde ik de routes beschrijven vanuit culinair oogpunt, met grootste focus op de lokale wijnen. De Giro duurt 3 weken en de laatste week ben ik live aanwezig geweest.
Bruisend Trentino
Giro d’Italia! Ik ben in Italië om deze prachtige wielerronde te volgen. Door een wijnglas welteverstaan. De laatste van 3 weken wielrennen brengt ons in Trentino en Veneto, waar we worden verwend met veel bubbels. Er is genoeg goede spumante te vinden. De massa kent vooral de Prosecco, maar er is meer!. Tijdens de Giro d’Italia van dit jaar bezocht ik een wijnhuis met veel wielerhistorie en mooie mousserende wijnen.
Trentino – Alto Adige
Onze eerste dag in deze provincie, dat in feite bestaat uit 2 gedeeltes, begint voor ons in Alto Adige, het Noordelijkste deel. Lokaal praten we hier over Süd-Tirol, want deze regio is Duitstalig. Dit zie je overal terug op de naamborden. Antholz, een waar biathlon paradijs, heet in het Italiaans Anterselva. Voor de etappe floreren enkele biathlon helden, zoals Olympisch medaille winnaar en wereldkampioene Dorothea Wierer. Als groot biathlon fan laat ik me deze kans niet ontnemen en ga met haar op de foto.
Wijnbouw vind je hier nauwelijks, al ligt het wel om de hoek. In de etappe van vandaag gaan de renners halfweg door Bolzano en passeren ze de prachtige Süd-Tiroler weinstrasse. De wijnen die daar vandaan komen, zie je hier terug in de restaurants.
Voordat we aan de Lagrein gaan, volgen we eerst de renners in hun gevecht voor het klassement of om binnen tijd te finishen. ‘Onze’ Bauke Mollema vecht voor zijn 5e plek in het klassement en slaagt hier glansrijk in. Deze positie zal hij een week later in Verona ook bezetten. Na de rit gaan we in Valdaora nog lekker eten en pakken een Lagrein erbij. Een fris fruitige rode wijn. Het past erg bij het koude weer, maar er is zon op komst
Levico Terme Valsugana
Voor de laatste 4 etappes trekken we zuidelijker en slaan eerst onze tent op bij Levico Terme, een klein meertje in het prachtige Valsugana. Valsugana is ook bekend als de poort naar het Grappa gebied, waarvan Bassano di Grappa het bekendst is. Net na Levico kom je echter in Borgo Vecchio, waar een geweldige Grappa distillerie ligt. Met een heerlijke Grappa Gewürztraminer loop ik tevreden naar buiten. In eerdere Giro’s werd ook weleens de Monte Grappa beklommen. Een mooie naam, maar deze berg heeft ook een tragische geschiedenis. Dit wordt duidelijk als je de top bereikt en een indrukwekkend momument ter nagedachtenis aan de 1e wereldoorlog ziet. Gelukkig is de strijd verplaatst van de loopgraven naar de fiets!
TrentoDOC
Valsugana heeft zijn begin bij Trento en tot Levico zie je geregeld wijnvelden opduiken. De beste wijnen vind je echter in de buurt van Trento. De naam TrentoDOC valt niet onder de Trentino DOC, maar heeft ook een bepaalde classificatie. Deze mousserende wijnen mogen alleen gemaakt worden van Chardonnay, Pinot noir, blanc of meunier binnen een bepaald gebied van Trentino. De hoogte is ook van belang. De grondlegger van deze TrentoDOC is Giuliano Ferrari, die begin 1900 de Chardonnay, Pinot Meunier en Pinot Noir naar Trento haalde. Volgens de TrentoDOC moeten de druiven worden gerijpt volgens de Pergola methode, dus niet Guyot. Wij gaan echter niet naar het wijndomein van Ferrari, maar naar Cantina Moser!
Moser Trento
De naam Moser komt veel voor in Trentino, maar als je Moser zegt, dan denk je aan Francesco Moser. Deze oud-wielerkampioen heeft een prachtig wijndomein met uitzicht over de vallei van Trento. Eind jaren 70 kocht hij, toen nog actief als profwielrenner, Villa Maso Warth. Deze boerderij heeft hij laten ombouwen tot een prachtig wijndomein. Naast de TrentoDOC mousserende wijn, maken ze ook stille wijnen, variërend van Chardonnay, Riesling Renano tot Lagrein en Teroldego.
51,151
Dit zijn de meters die Francesco wegtrapte op de wielerbaan van Mexico-stad tijdens zijn werelduurrecord. In 1984 lukt het hem, om als eerste wielrenner meer als 50km per uur te fietsen. Hij loste hiermee Eddy Merckx af als recordhouder. Dat het etiket een mooi aandenken is aan dit fenomenale record is prachtig, maar hoe smaakt de wijn?
De TrentoDOC wordt gemaakt op de Traditionele manier, oftewel Methode Champenoise, maar de ondergrond is anders als in de Champagne streek. De fruitige smaken van de Chardonnay worden duidelijk en dat brengt een droge, fris, fruitige mousserende wijn voort.
Wijn drinken doe je samen
Francesco is wijn gaan maken met een sociale insteek. Wijn drink je samen en geniet je samen van. Dat hebben we geweten. Als oud-winnaar van de Giro heeft Francesco 3 weken lang een volle agenda. Het feit dat hij tijd maakt voor ons voor een interview is geweldig. In Santa Maria di Sala, vlakbij Venetië, krijgen we de kans om te spreken met hem. In het Italiaans, want Engels spreekt hij niet. In het begin gaat het van mijn kant nog stuntelig, maar ik gooi alle schroom overboord en praat ronduit met hem over zijn wielercarrière, maar ook zijn passie voor wijn.
Dame on Tour!
Uiteindelijk vraag ik hem of hij ook eens een Nederlandse bubbel wil proberen! Si, certo, is het antwoord. In mijn rugzak heb ik een fles Dame van Domein Holset mee en een glas. Hij grist de fles van tafel en roept snel iets van “bisogno ..” en loopt naar buiten, waar alle gasten genieten van lokale hapjes en Prosecco. Wij volgen hem en eenmaal onder staat hij klaar met een sabel om de wijn uit Holset te sabreren en roept tegen iedereen “Vini Olandese”. Met gevoel voor show, sabreert hij de fles en de gasten staan klaar om hun glas te laten vullen. Dat willen ze wel, Nederlandse bubbelwijn proeven. Het is jammer dat de wijn iets te warm is geworden in mijn rugzak, maar de smaaktonen van deze wijn vallen goed in de smaak bij de Italianen. Hiermee zijn we ook officieel gasten van deze VIP ruimte en mogen we genieten van de lekkere Prosecco en antipasti!
Valdobbiadene
Een dag later is een belangrijke Dolomietenrit, waarbij de renners in de ‘vlakke’ aanloop door het schitterende Valdobbiadene rijden, het hart van de Prosecco wijn. Tijdens mijn ‘Wijnen van de Giro’ project ben ik ondersteund door meerdere wijnhuizen, waaronder Astoria. Astoria is hoofdsponsor van de Giro en de renners krijgen tijdens de podiumceremonie een fles Astoria van 3 Liter om leeg te spuiten. Er wordt een hoop prosecco de lucht in geschoten. Vanwege het drukke schema kunnen we niet blijven en moeten direct door naar de finishplek in San Martino di Castrozza.
Teroldego
San Martino di Castrozza is een prachtige naam, die zijn omgeving eer aandoet. Veel mooier krijg je het niet in de bergen. Wellicht speelt de zon ook een rol, maar we genieten volop. Na de strijd op de fiets, dalen we weer af en blijven hangen in een klein dorpje, waar halt houden bij een Risotto restaurant. “Hier geen pizza, hier geen pasta, hier krijg je de beste risotto” Mijn collega heeft nog nooit Risotto gegeten, dus mooie gelegenheid om dit te gaan testen. De eigenaar laat ik weten eens een Teroldego te willen proeven, maar wil me ook laten adviseren over de wijn-spijs opties bij deze rode wijn. We krijgen een risotto met ham en asperges gepresenteerd. De combinatie met de frisse Teroldego is een schot in de roos.
Teroldego is een inheemse druif, die alleen heel lokaal is aangeplant. Wel in Trentino, maar op een vlakte, bij Mezzocorona en MezzoLombardo. Dit is een doorsteek ten noorden van Trento, richting Lago Molveno en Madonna di Campiglio, rondom de Dolomiti di Brenta. Kortom, slechts over een lengte van maximaal 10 km liggen de Teroldego wijnvelden. In tegenstelling tot de andere lokale rode wijn: Lagrein, heeft deze iets meer bewaarpotentieel. Al blijven het voor mij wijnen die voor directe consumptie zijn, aangezien ze veel aciditeit, frisheid hebben.
Verona
De laatste etappe is in het prachtige Verona, hoofdzetel van Veneto, maar ook van Valpolicella. Het Amarone gebied, ligt grotendeels ten noorden van Verona, zoals in Negrar, maar in Verona liggen ook wijnhuizen verstopt, zoals die van Cantina Giovanni Ederle. Vanuit het centrum steek je de rivier Adige over, loopt via de trappen naar Castello di San Pietro, waar wij op een camping liggen!! Hier zitten we op de Torricelle klim. Deze klim is ook de klim voor de afsluitende tijdrit. Tijdens de verkenning te voet, ik ga hardlopend de route van 17 km verkennen, passeer ik net na de top bij een heel mooi wijndomein, dat van Giovanni Ederle. De wijnen ken ik al, want Giovanni is een van de sponsoren van mijn Giro project. Ik wist dus ook de ligging van zijn wijngoed, maar ben zwaar onder de indruk van de ligging in combinatie met schoonheid en panorama over Verona.
Amarone en Recioto
Giovanni Ederle heeft een heel overzichtelijk pallet aan wijnen. Hij maakt Valpolicella bio, Superiore en Ripasso, Amarone en Recioto della Valpolicella. Een witte wijn met de naam Donna Francesca is vernoemd naar zijn moeder. De druiven die hiervoor gebruikt worden zijn Bianco Veronese. Terwijl de renners langs zoeven, zijn wij aan het proeven!
Verona Arena
De tijdrit van de renners start bij de Fiera, de beurs bekend van Vinitaly, en de renners finishen voor de Arena in het centrum. Via een roze loper rijden de renners na de finish de Arena binnen, waar ze met groot applaus worden onthaald. De sfeer is geweldig en uiteindelijk met de verschillende podium ceremonies loopt de Giro ten einde. We vieren deze top week na op een terras met een subtiele Valpolicella classico. Wat mij betreft mogen ze een heel jaar koersen in Italië, ci vediamo!!
